Een naakte man op een Gletsjer...

Nu wil je natuurlijk weten hoe het zit die naakte man, maar daarvoor moet je nog even doorlezen. (:

Alweer een maand geleden schreef ik m'n laatste blog. Het is onmogelijk om weer te geven wat ik allemaal meemaak, maar hieronder een samenvatting van de afgelopen vier weken:

In Nieuw Zeeland zijn er twee populaire bussen waarmee je door het land kunt toeren; Stray en Kiwi-Experience. Die laatste staat bekend als de 'party-bus' met voornamelijk 19-jarigen, dus ik koos voor Stray. Het leuke van zo'n bus is dat de chauffeur ook een soort gids is die je onderweg van alles vertelt, dingen laat zien en de accommodatie voor je kan boeken. Super handig dus.

In elke plaats die je aandoet kun je besluiten om langer te blijven en op een ander moment de bus te pakken, waardoor je steeds weer andere backpackers ontmoet en soms tot vier keer toe dezelfde mensen tegenkomt op verschillende plekken. Zo ontmoette ik Sophie die in Utrecht woont en in Ede werkt, waar ze regelmatig luncht bij 'De Bourgondiër', wat op een steenworp afstand van mijn huis is - kleine wereld!

In het begin was ik verreweg de oudste, maar na een week stapten er twee Finse dames in, waarvan de oudste 72 jaar! Ondertussen heb ik met mensen uit 24 verschillende landen gereisd, trok ik een week op met een Amerikaanse Indiër die in Amsterdam woont en vervolgens met een groep Nederlanders en Belgen. Hoe prima ik het ook vind om op mezelf te zijn, samen hiken, boodschappen doen, koken en eten is toch ook heel leuk en gezellig en dus ook even afkicken als je weer afscheid neemt omdat de één blijft en de ander doorreist.

Mijn vroegere buurmeisje uit Medemblik heb ik hier ook ontmoet. Of nou ja, meisje... ze is op de dag af tien jaar ouder dan ik en ze woont sinds negen jaar met haar man en drie kinderen in Nieuw Zeeland. Erg leuk om een paar dagen bij hen te logeren en te horen hoe zij het leven hier ervaren

Nieuw Zeeland hoort wat mij betreft op elke bucketlist; wát een wonderschoon land! Overal waar je kijkt zie je bergen - soms zo hoog dat je je een hobbit voelt - rivieren en meren in vijftig tinten blauw, watervallen, kleurrijke vogels, reusachtige bomen, bijzondere bloemen en oneindig veel weilanden met enorme aantallen schapen en koeien. De welbekende kiwi (de nationale vogel van Nieuw Zeeland) schijnt overdag onmogelijk te spotten te zijn, al ben ik er van overtuigd dat ik tijdens die ene wandeling op het Noordereiland een paar kleintjes heb gezien. Op Steward Island, het meest zuidelijke stukje land, spotten we kleine blauwe pinguïns en ondertussen kan ik het aantal zeehonden al niet meer tellen. 

Opvallend vind ik dat er in Australië anders over de inheemse bevolkingsgroepen wordt gesproken dan in Nieuw Zeeland. In Australië wordt er, als het over de Aboriginals gaat, vaak gesproken over 'wij en zij', terwijl de Nieuw Zeelanders met een soort trots over de Maori praten. Elke gids vertelt je de plaatsnamen zowel in het Engels als in Maori. Volgens hen is de enige goede manier om een Nieuw Zeelander te begroeten, op je aller hardst te roepen 'Kia ora bro!' Dus toen de gastvrouw van één van de guesthouses de bus instapte om ons te instrueren, ging de hele bus los. Bij één van die guesthouses, kregen we een traditionele Maori maaltijd: een grote hoeveelheid eten dat werd opgestapeld op een vuur in een gat in de grond, met daarover verschillende vochtige doeken en vervolgens een flinke laag zand. De warmte en de rook zorgt ervoor dat het eten in tweeëneenhalf uur gaar is. We leerden een haka en de eigenaars, zelf ook lid van een tribe, vertelden hoe zij door het toerisme proberen bij te dragen aan de lokale Maori gemeenschap. Omdat er veel arme gezinnen zijn, wordt al het eten van het guesthouse dat over is de volgende dag naar één van de scholen in de buurt gebracht. Wij als backpackers mochten mee en konden een uurtje kletsen met de kinderen, die van tevoren allemaal vragen voor ons hadden bedacht. Super leuk!

Ik verbaas me over de hoeveelheid drank die sommige van mijn medereizigers dagelijks achterover tikken, veel van hen gaan elke avond 'partyen', terwijl ik dan alweer m'n bed induik. Toch staan ze de volgende ochtend netjes om half acht bepakt en bezakt klaar om naar de volgende bestemming te vertrekken. 

In de bus reis je niet alleen met steeds verschillende mensen, ook de chauffeurs wisselen. Zo hadden we 'Rolex' die op de eerste ochtend een uur te laat kwam aankakken, terwijl wij in alle vroegte waren opgestaan om te douchen, ontbijten en de backpacks in te pakken om voor half acht klaar te staan voor de bus. Rolex was super relaxt, grappig en vriendelijk. Hij maakte Hobbiton belachelijk (de plek waar The Lord of the Rings en The Hobbit deels zijn opgenomen) door in de bus allerlei soundtracks van andere films en series te draaien en was bereid om op elk gewenst moment te stoppen. Daarna kwam ik in de bus bij 'Rhino', een bijdehante jongen van 23 die de tour voor het eerst reed en zo af en toe een verkeerde afslag nam. En daarna stapte ik in bij 'Pickles'. Met hem had ik een nogal aparte kennismaking; toen ik onderweg heel nodig moest plassen, weigerde hij om te stoppen en blafte hij me af. Toen ik een tijdje later zei dat ik het echt niet meer hield, hield hij vol dat hij niet voor mij zou stoppen, waarop ik noodgedwongen in een lege koffiebeker heb geplast... IN DE BUS!

Nooit gedacht dat ik zo'n soort avontuur zou meemaken, maar nu weet ik dus ook hoe dat is. Een ander soort thrillseeking dan bungeejumpen, maar minstens zo tof! ;) Je snapt dat ik geen vrienden ben geworden met Pickles...

Op veel plekken waar we komen zijn allerlei toffe dingen te doen en zien. Hikes (wandelingen), parachutespringen, zorbing (in een enorme plastic strandbal van de berg afrollen, terwijl je vrienden voor je uit rennen en verwoede pogingen doen om je voor je te blijven, zodat je niet over ze heen rolt), tours door grotten, raften, abseilen, wijntours... je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. Regelmatig klagen we eensgezind over de torenhoge prijzen van de tours. Zeker als je gewend ben om door zuid-oost Azië te reizen is dat wennen, maar de Nieuw Zeelanders komen er mee weg, want iedereen wil het toch allemaal zien en meemaken. 

Bungeejumpen hoeft van mij niet zo nodig, maar een tour door de grotten, waarbij je in een wetsuit afwisselend klimt en klautert, door pittig koud water moet zwemmen, vervolgens relaxt in het donker in een tube (rubberen band) ronddobbert en boven je de lichtjes van duizenden glowworms ziet, is toch wel heel gaaf. Ook de Tongariro Crossing, een hike van 19,4 kilometer langs en over een vulkaan was één van de tofste dingen die ik ooit heb gedaan. (Check de foto's!)

In Australië heb ik met een vliegtuigje over de witste stranden ter wereld gevlogen, hier in Franz Josef, heb ik een 'Heli Hike' gedaan, waarbij je met een helikopter naar een gletsjer vliegt om daar vervolgens een hike te doen van 3,5 uur. 's Morgens was het ontzettend mistig, dus het was nog spannend of het wel door kon gaan, maar gelukkig klaarde het op en was het gedurende de hele hike prachtig weer. Mijn groep bestond uit een stuk of acht vrouwen en één man. Mannen schijnen er genoegen in te scheppen om op een mooi plekje van de gletsjer hun broek te laten zakken en een 'naked butt picture' te maken. De enige man in onze groep (een Amerikaan) had zich goed voorbereid; hij toverde een glas uit zijn rugzak, vulde het met gletsjerijs en schonk het vol met whiskey, trok zijn bovenkleding uit en liep naar een mooi plekje waar hij zijn broek liet zakken. Hij poseerde met in zijn ene hand het glas whiskey en in de andere een pikhouweel en liet de gids een foto maken van dit tafereel. Hilariteit alom! Ik kon het niet laten om ook een foto te schieten. Wat een lefgozer, deze kerel in een groep vol vrouwen. Check de foto. :) 

Bij terugkomst hadden we gratis toegang tot een spa met heet water baden, fijnheid!

We hebben zo onwijs veel mazzel gehad met het weer. Op het Noordereiland konden we niet met de boot naar de 'Hole in the rock' (check Google), omdat de zee te wild was, maar dat werd goedgemaakt door de tientallen dolfijnen die lange tijd om de boot heen bleven zwemmen. En in Raglan, dé plek om te surfen, regende het. Maar daar buiten is het iedere dag prachtig weer geweest, terwijl ik me er op had ingesteld dat Nieuw Zeeland flink koud zou kunnen zijn, zeker op het zuidereiland. Genieten dus! 

Op het Zuidereiland zijn in 2010 en 2011 hevige aardbevingen geweest. De beving in 2011 had een kracht van 6,4 op de schaal van Richter en vooral de stad Christchurch werd getroffen. 185 mensen hebben dit niet overleefd en veel historische gebouwen liepen aanzienlijke schade op. Gisteren liep ik er rond, een aparte gewaarwording, nog steeds wordt overal gebouwd. Omdat dit veel tijd vraagt is er na de aardbeving een shoppingmall gecreëerd in zeecontainers. Een beetje uit nood geboren, maar door de sfeer en aanblik een super hippe plek.

Terwijl ik dit schrijf ben ik onderweg van Christchurch naar Auckland, waar vandaan ik vanmiddag naar Bali zou vliegen. Door de overactieve vulkaan daar is mijn vlucht echter gecanceld en ik ben al twee dagen bezig om de luchtvaartmaatschappij in Australië en het World Ticket Center in Nederland te contacten om mijn route te wijzigen, maar dat is nog niet zo simpel. Dit soort dingen zijn vervelend en soms zelfs frustrerend, maar is tegelijkertijd wat reizen zo heerlijk avontuurlijk maakt... (:

P.s. Nieuwe foto's van het noorder- én het Zuidereiland! Hier te bekijken:

Noordereiland: https://flickr.com/photos/139194648@N06/sets/72157689759666724 

Zuidereiland: https://flickr.com/photos/139194648@N06/sets/72157689015863621​

Mocht je fan zijn van The Lord Of The Rings, The Hobbit en/of Narnia, check ze om te zien of je de plekken herkent!